Το Μεταναστευτικό Φαινόμενο Παγκοσμίως
Αχ, ξεριζωμός! Στην αρχή πόνος, στη συνέχεια ευεργέτης και μετά τον ξεχνάς.
Όπως σε όλο τον κόσμο, το μεταναστευτικό είναι και θετικό και αρνητικό. Μην βλέπετε την Αμερική – είναι αναγκαστικά βασισμένη σε όλους τους λαούς για να φτάσει εκεί που είναι σήμερα. Είναι και η χώρα που καθιέρωσε άλλωστε το χρήμα ως βασικό οδηγό στα περισσότερα θέματα. Δεν νοιάστηκε ποτέ για πραγματικές ρίζες, ήθη και έθιμα ή παραδόσεις. Αυτός είναι ένας μηχανισμός που, όπως και να το κάνουμε, εμένα με βρίσκει σύμφωνο όταν είναι ένα έδαφος που "πάρθηκε", όπως πάρθηκε, για να δημιουργήσει κάτι που όλοι θα μπορούν να πηγαίνουν εκεί και να δημιουργούν κάτι από το μηδέν. Αν και προσπάθησαν ή προσπαθούν ακόμα και σήμερα – (αυτό δεν το ξέρω, γράφω απλά το σκεπτικό μου και τις απορίες μου εδώ, οπότε δεν είμαι σίγουρος για το τι παίζει εκεί) – να διατηρήσουν κάποιες ρίζες: από πού, ποιος, πότε, γιατί, κ.λπ.
Αλλά εγώ θέλω να μιλήσω για τους δικούς μας νόμιμους μετανάστες, όχι τους παράνομους μετανάστες (ακόμα και οι παράνομοι μετανάστες στην Αμερική την κάνανε μεγάλη, γιατί μεγάλωνε συνεχώς – τώρα δεν τους θέλει ούτε αυτοί…). Όσο και να πονάτε παιδιά, ό,τι και να περνάτε, δεν είναι λύση το να φορτώνεστε σε κάποιους άλλους. Μπορεί να σας γυρίσει σε χειρότερη μοίρα. Κατανοήστε: αυτό που δεν θέλετε να σας κάνουν, μην το κάνετε.
Ο Ελληνικός Ξεριζωμός και η Προσπάθεια Επαναπατρισμού των Ριζών
Πολλοί Έλληνες έφυγαν από διάφορα σημεία να πάνε στην Αμερική, Αυστραλία, Γερμανία και γενικώς σε πολλές χώρες, για διάφορους λόγους: άλλοι για το οικονομικό, άλλοι για το βιοποριστικό, άλλοι για το "οφού, βαρέθηκα σε μια χώρα που είναι υπόδουλοι σε άλλες". Ακόμα και αυτοί που έφυγαν γιατί ήθελαν τα πάντα παραπάνω, κοινώς, πολλές φορές ζήλευαν γιατί κάποιος είχε κάτι που αυτός δεν είχε, ίσως ο πρώτος διάβολος που εμφανίζεται στη ζωή μας.
Καταλαβαίνω, και βλέπω, από κάποιους πλέον στην Αμερική να κάνουν κίνηση να φέρουν αυτά τα άτομα στην Ελλάδα, να μάθουν και να αγαπήσουν την Ελλάδα, να βρουν τις ρίζες τους. Τώρα εδώ θα φανώ κάπου κακός, και βρίστε με με την ψυχή σας, αλλά όταν ακούω από κάποιους "εντόπιους": "φέρτε παιδιά από άλλες χώρες", ενώ έχουμε ήδη δικά μας παιδιά που μπορούν να έρθουν και να αναβαθμίσουν τη χώρα μας, τότε σας λυπάμαι και σας οικτίρω.
Η Αντικειμενική Ματιά του Greek Reporter και η Ευθύνη μας
Αλλά όλα αυτά τα γράφω χάρη στους GREEK REPORTER (greekreporter.com). Είναι reporter ή reporters; Δεν έχω ιδέα πόσοι είναι αλήθεια!! Αλλά τέλος πάντων, στα άρθρα τους μιλούν για την Ελλάδα και προσπαθούν να είναι όσο πιο αντικειμενικοί μπορούν. Σίγουρα βάλλουνται, αλλά η προσπάθειά τους είναι εξαιρετική. Αυτό που με έκανε να κινητοποιηθώ σήμερα είναι δύο άρθρα με τίτλο:
National Hellenic Society: Connecting Young Greek-Americans to Their Roots
National Hellenic Society: Bringing Young Greek-Americans Closer to Greece
(Γράφτηκαν από τον Tasos Kokkinidis)
Όχι, παιδιά, δεν είναι χορηγούμενο ή κάτι άλλο, μην με κάνετε να γελάω! Αλήθεια. Απλά βρήκα πάρα πολύ ενδιαφέρουσα την προσπάθειά τους. Γιατί, αν δεν τους δείξει κάποιος τι είναι η Ελλάδα και τι μπορεί να κάνει κάποιος εδώ, είναι πραγματικά αστείο το να περιμένει κάποιος από μια κυβέρνηση που έχει να καλύψει ό,τι έχει να καλύψει, όπως έχει να καλύψει (δεν θα μπλεχτώ τώρα στο θέμα πολιτικής και τι – και πώς – και γιατί, προς Θεού αλήθεια), αλλά ελπίζω να καταλαβαίνετε ότι με αυτή τη μικρή προσπάθεια σήμερα, αύριο κάποιος/κάποια μπορεί να θέλει να περάσει να πει ένα "γεια" και να μείνει. Μπορεί να μην είμαστε τέλειοι στην Ελλάδα, μπορεί να θέλουμε και άλλο δρόμο σε πολλά θέματα, αλλά προσπαθούμε!
Κριτική στην Ελληνική Νοοτροπία και η Δύναμη της Συνεργασίας
Καλά εντάξει, δεν ξέρω για εσάς, αλλά εγώ προσπαθώ όπως μπορώ, για το καλύτερο δυνατό, όχι μόνο για εμένα αλλά για το σύνολο. Πάμε παρακάτω: υπάρχουν Έλληνες σε πολλά σημεία, όπως είναι και η Μόσχα (πρέπει να κάνει καλό κρύο τον χειμώνα, δεν ξέρω αν ένας νότιος όπως εγώ θα την έβγαζα εκεί πέρα), υπάρχουν Έλληνες στην κάτω Ιταλία χρόνια, αιώνες, στην Γεωργία (ναι, έχουμε εκεί), και σε πολλά άλλα μέρη.
Είναι ωραίο, και μπράβο που κάποιοι κατάφεραν να φύγουν, γιατί ο πόνος της ξενιτιάς και ο νόστος που νιώθει κάποιος είναι βαρύς. Να αγαπάτε, μωρέ, την Ελλάδα. Δεν σας έκανε κάτι αν δεν τα πάτε καλά με το σύστημα. Η Μάνα Ελλάδα είναι μια χώρα, μια Γη. Πώς μπορεί να σας πληγώνει;
Τώρα κάποιοι άλλοι θα με ρωτήσετε γιατί το γράφω όλο αυτό το "κατεβατό". Για να υπενθυμίσω σε όσους είναι εκεί έξω, μακριά από αυτή τη χώρα, ότι πρέπει να συμβαδίζετε με τα "θέλω" και τους κανόνες της εκάστοτε χώρας. Διότι, αν δεν το κάνετε, θα είστε απλά πρόβλημα για αυτούς, και θα σας πολεμάνε. Όπου και να πηγαίνεις, πρέπει να είσαι μαζί στο σύνολο, μαζί με τον ντόπιο, αν διαλέγεις να γίνεις ένα εκεί για τους δικούς σου λόγους. Αν όμως δεν θέλετε να κάτσετε πολύ, απλά κάντε τη δουλειά σας, με σεβασμό, και γυρίστε πίσω.
Τώρα όμως, ώρα να πω και δύο λόγια για αυτούς που λένε ότι η Ελλάδα "σκοτώνει τα παιδιά της", ενώ πολλές φορές οι ίδιοι δεν θέλουν να συνεργαστούν με τον διπλανό τους. Για αυτούς που κατηγορούν μόνιμα τους άλλους για τα δικά τους λάθη ή για τα λάθη που έγιναν από τους γονείς τους ή και τους προγόνους τους πριν χρόνια. Για αυτούς που δεν είδαν ποτέ το σύνολο, το βάρος, το χάλι, και τους ήταν μόνιμα εύκολο να μιλάνε αλλά όχι να πράττουν. Και να σας δώσω ένα απλό παράδειγμα με εμένα: στον τόπο μου, στα Χανιά, υπάρχει ένα paintball. Δεν έχουμε άλλο, και έχει ζήτηση. Αλλά όσο και να έχω μιλήσει για συνεργασίες, χορηγίες και ό,τι άλλο μπορείτε να φανταστείτε, ο λόγος που δεν τα έχω καταφέρει είναι απλά επειδή δεν έχω λεφτά. Γιατί προέρχομαι από βιοπαλαιστές. Και δεν είναι μόνο το paintball, αλλά και άλλα, που θα τα γράψω κάποια στιγμή.
Και για να ολοκληρώσω, είναι κρίμα, παιδιά, να βλέπετε τόσα πράγματα να λείπουν, και να κατηγορούμε ή να θέλουμε από ένα κράτος να τα κάνει όλα. Παιδιά, αν ήταν έτσι εύκολα, όλοι θα είχαμε εκατομμύρια, σοβαρευτείτε! Έχετε ιδέα γιατί δεν έχετε σήμερα το άλφα όχημα ή δεν έχετε ανοίξει μια επιχείρηση; Δεν είναι απλά τα λεφτά, δεν είναι μόνο το αρχικό κεφάλαιο, είναι πολλοί παράγοντες. Αλλά είστε τόσο "καβαλημένοι" που δεν θέλετε να ξεκινήσετε από μια "τρύπα" (κοινώς, ένα δωμάτιο), αλλά θέλετε κατευθείαν κάτι τεράστιο και μεγάλο.
Όπως και ένας γνωστός μου θέλει να ανοίξει μαγαζί για παιχνίδια με κάρτες, και να πουλάει, και να διοργανώνει αγώνες κ.λπ. Αλλά με 5000€, μαντέψτε, δεν μπορεί. Αυτό που του πρότεινα ήταν να ξεκινήσει με ένα Instagram, TikTok, YouTube και έναν απλό ιστότοπο, αλλά έναν πλήρη ιστότοπο ταυτόχρονα, οικονομικά, δεν θα του κόστιζε πάνω από 300-500€. Και μαντέψτε, το σκέφτεται ακόμα!
Ξεκινήστε από κάτι μικρό, και σιγά σιγά το μεγαλώνετε. Πολλά μπορούν να ξεκινήσουν με λίγα, αλλά αν θέλετε (που οι περισσότεροι απλά σκέφτεστε/φαντάζεστε, αλλά δεν προχωράτε στο δυσκολότερο κομμάτι, στην προσπάθεια να κάνετε) γιατί φοβάστε, πάρτε αυτό το blog. Δεν είναι κάτι άλλο από κάτι μικρό. Ποιος ξέρει πού μπορεί να φτάσει.
Και το λέω αυτό διότι επικρατεί στην Ελλάδα μια φιλοσοφία αυτοκαταστροφής. Και αυτό δεν ευθύνεται το κράτος, αλλά οι οικογένειες. Αν όσοι έφυγαν συνεργάζονταν, όσοι έμειναν δεν τα παρατούσαν και συνεργάζονταν, όπως και να έριχναν το ρημάδι το "εγώ" τους, τώρα ήθελες ή όχι, θα ήσουν σε ένα καλύτερο βιοτικό επίπεδο, και δεν θα είχαμε λιγότερα παιδιά. Και να μας λένε ότι τα παιδιά κάποιων που έρχονται είναι αυτά που θα σώσουν την Ελλάδα, και κάποιες κυρίες και κύριοι του "πάτου" να λένε "ναι, πού είναι το κακό, και εμείς…" Όχι, αγαπητοί μου συνάνθρωποι, δεν είναι έτσι. Γιατί όταν οι ντόπιοι μαθαίνουν τα παιδιά να μην θέλουν οικογένεια ή να τα ζορίζουν και να μην τους δείχνουν γιατί είναι ωραίο να έχει οικογένεια, και γενικώς όλα αυτά.
Αλλά αυτό που βλέπω εγώ και επικρατεί πάρα πολύ, είναι υποκρισία, παραπληροφόρηση, εγωιστικά παιχνίδια από μεγάλες εταιρείες. Πιστεύετε ότι, π.χ., στην Ελλάδα που είμαστε τώρα "ξεφράγο αμπέλι", δεν είναι αποτέλεσμα κάποιων ΘΕΛΩ;
Δημοσίευση σχολίου