Η Αλαζονεία των Επιχειρηματιών και η Πραγματικότητα
Έχω μαγαζί, άρα είμαι και άρχοντας επί της Γης.
Ουφ! Ίσως να είναι λίγο βαρύγδουπη η Εισαγωγή μου, αλλά, ρε παιδιά, αυτό πάει για όλους τους επιχειρηματίες που δεν θέλουν να προσαρμοστούν, και ο λόγος είναι απλός: λεφτά!
ΟΚ. Δεν είναι όλοι έτσι, εξάλλου δεν είναι και όλα τα δάχτυλα το ίδιο! Αλλά καταλαβαίνετε για ποιους μιλάω: για αυτούς τους κλαψιάρηδες, αυτούς που μόνιμα δεν έχουν, αλλά στο τέλος τους βλέπεις με ό,τι σχεδόν νέο κυκλοφορεί. Αν όχι αυτό, χτίζουν ξαφνικά σπιταρόνες, ακόμα και αυτούς που λένε δεν βγαίνουμε οικονομικά αλλά στα καπάκια για το χόμπι τους ξοδεύουν όσα δεν δίνουν. Και μερικοί από αυτούς έχουν ακριβά χόμπι (εντάξει, όχι σαν τους ανθρώπους που μαζεύουν και παίζουν με φιγούρες γύρω από τον κόσμο του Warhammer, αλλά ναι).
Είναι τα ίδια άτομα που θα σου γκρινιάξουν γιατί αγοράζουν κάποιοι από άλλα μαγαζιά και όχι από το δικό τους, θα κατηγορήσουν το προσωπικό γιατί είναι "άμπαλοι" για να ξεχωρίσουν τι είναι το σωστό για την επιχείρησή τους. Και το να κατηγορούν το προσωπικό είναι, λέω εγώ τώρα, το χειρότερο κομμάτι από όλα. Μπορεί να είναι ένα μείγμα μαζί με το προσωπικό, στο λέω και αυτό εγώ!
Αλλά για αρχή, γιατί δεν βλέπουμε τα νούμερα; Πωλήσεις, αγορές, ζήτηση για ένα προϊόν, κ.λπ. Να δούμε αν χρειάζεται μια διαφήμιση, που είναι αρκετά σημαντικό και αυτό. Και αντί να βγάζεις εσύ —διάβασε με— ΕΣΥ σαν επιχειρηματίας, έναν τζίρο 4 χιλιάρικα καθαρά στην τσέπη σου, και όχι 10 χιλιάρικα.
Κρατική Υποστήριξη vs. Δημιουργικότητα και Προσωπική Ευθύνη
Κάποιοι λένε ότι οι επιχειρήσεις στηρίζουν μια χώρα. Θέλετε να μου πείτε ότι τα καφέ, η εστίαση και ο τουρισμός είναι μόνο αυτά που μπορούν να στηρίξουν; Γιατί αυτά βλέπω. Πολλές φορές ακούω για μισθούς "τρελούς" σε καφέ, 900-1200€. Και το δεύτερο ποσό, σχεδόν το έπαιρνα στην αποθήκη στην οποία ήμουν, οκτάωρη εργασια, έτσι. Αλλά, ρε παιδιά, μεταξύ μας, η δημιουργία στη χώρα μας πήγε περίπατο. Και σίγουρα θα πείτε: "η κυβέρνηση φταίει". Δεν ξέρω ποια εννοείτε εσείς ότι φταίει, αλλά θα πω ναι, από το '94 που γεννήθηκα, χαριτολογώντας, γιατί, οκ, όλοι κάνουν λάθη και ο κόσμος πρώτος.
Ξέρετε ποιο είναι αυτό το κομμάτι που θέλω να σταθούμε; Σε μια παλιά, καλή παροιμία: αυτή που λέει "τόπος στα νιάτα". Διότι όταν δούλευα σαν βοηθός ξυλουργού, ο γιος του τού έλεγε συνεχώς νέες ιδέες που πουλάνε στο εξωτερικό, και χωρίς μεγάλο κόστος, αλλά με μεγάλη αξία… Μαντέψτε, δεν τον άκουγε, ενώ ένα βίντεο έφτανε να ακουμπάει και 500 χιλιάδες καρδιές ή like. Δεν τον άκουγε, αλλά κατά τα άλλα, του έφταιγε το κράτος που του κρατούσε πολλά. Ας το κλείσω εδώ για να μην αναφερθώ σε άλλα πράγματα.
Βλέπετε, πολλές φορές μαθαίνουμε ένα πράγμα και αυτό είναι το πρόβλημα. Διευρύνετε τους ορίζοντές σας. Μπορεί να μην ξέρετε και να φοβάστε να ρωτήσετε γιατί πιστεύετε ότι θα σας εκμεταλλευτούν. Καλά κάνετε και φοβάστε, και αυτό θα σας δίνει χρόνο να σκέφτεστε περισσότερο και πιο καθαρά, διότι θα παίρνετε τον χρόνο σας, αλλά μην σταματάτε. Και για να σας το πω και αλλιώς, πηγαίντε δείτε το "Εκατόν ογδόντα χρόνια ΠΑΥΛΙΔΗΣ - GreekBusiness #03" στο YouTube, έτσι για να καταλάβετε εσείς που έχετε τα λεφτά ότι αν έχετε πραγματικά στόχους και βλέψεις, μπορείτε να φτάσετε. Και παρεμπιπτόντως να καταλάβετε γιατί λέμε σοκολάτα υγείας, αφού δεν είναι καθαρή σοκολάτα και μπλα μπλα. Φυσικά θα ακούσετε και τα "στενάχωρα" της εποχής, που αν δεν ξυπνήσουμε, θα τα ξαναζήσουμε, οπότε, δεν μου κάνει εντύπωση τόσο.
Συνεργασία, Προσωπικό και Ηγετική Νοοτροπία
Αλλά ναι, αν το καλοσκεφτείτε: να εργαστούμε σκληρά για την επιχείρησή σας, αλλά όταν αυτή δείχνει πρόοδο και συνεχίζει να εξελίσσεται, δεν το λέω κακοπροαίρετα, όταν το προσωπικό το βλέπω και πνίγεται για κάτι που δεν είναι δικό του, τότε υπάρχει μεγάλο πρόβλημα. Γιατί, κοινώς, εγώ έρχομαι να εργαστώ για 4-8 ώρες. Για κάποιο λόγο η εταιρεία τραβάει ζόρια στο προσωπικό, στην οργάνωση ή σε κάτι, και το προσωπικό για κάποιο λόγο το απομυζάει όλο αυτό. Δεν θα έχετε ποτέ σταθερό προσωπικό εύκολα. Και όχι, σε κάποια περίπτωση δεν είναι υγιές το να έχετε 1000 πελάτες με 10 άτομα προσωπικό, ενώ χρειάζεστε 50.
Άλλα, όπως λέω πάντα, όλα αυτά είναι σκέψεις από έναν φίλο που βρίσκεται μακριά.
Δημοσίευση σχολίου